Τα ερείπια εκείνης της περιόδου στέκουν ακόμα όρθια και σαν φαντάσματα μιας άλλης εποχής μας θυμίζουν ότι η «φάμπρικα» έδινε δουλειά σε χιλιάδες χέρια και τα οφέλη τροφοδοτούσαν την οικονομία του τόπου....
Στο αφιέρωμα του ερασιτέχνη φωτογράφου Γιάννη Πεφάνη, θα δούμε ότι έχει απομείνει από μια θρυλική βιομηχανία: τα Λιπάσματα Δραπετσώνας. ...
Το εργοστάσιο παρήγαγε οξέα, χημικά λιπάσματα και φυτοφάρμακα. Γιγαντώθηκε και έγινε από τα μεγαλύτερα στην Ελλάδα....
Το 1947 τα Λιπάσματα πέρασαν από τον Κανελλόπουλο στα χέρια ενός άλλου διαβόητου επιχειρηματία, του Πρόδροµου Μποδοσάκη – Αθανασιάδη και εντάχθηκαν στις υπό ανασυγκρότηση εταιρείες που χρηματοδοτήθηκαν από το αμερικάνικο Σχέδιο Marshal....
Από τα τέλη του 1970 το υαλουργείο αντιμετώπιζε ζημίες. Οι προσπάθειες για επενδύσεις και άνοιγμα των αγορών της απέβησαν άκαρπες. Το τελικό χτύπημα δόθηκε το 1988 με την δολοφονία του Αλέξανδρου Μποδοσάκη που εκτελέστηκε από την “ 17 Νοέμβρη”. Παρατηρείται μείωση στην παραγωγή και τεχνολογική υστέρηση....
Το 1992 η εταιρεία «Ανώνυµη Ελληνική Εταιρεία Χηµικών Προϊόντων και Λιπασµάτων» εξαγοράστηκε εξαιτίας των χρεών της από την Εθνική Τράπεζα και πέρασε στην ιδιοκτησία της θυγατρικής της «Πρότυπος Κτηµατική και Τουριστική Α.Ε.”...
Ο πρώτος όρμος μετά τα Λιπάσματα ονομάζεται όρμος Σφαγείων, γιατί εκεί ήταν τα σφαγεία του Πειραιά και ο επόμενος όρμος Δραπετσώνας. Εκεί είχαν μέχρι πρόσφατα τις εγκαταστάσεις τους οι εταιρίες πετρελαιοειδών αρχικά της SHELL κι αργότερα της ΒΡ, της ΜΟBIL και το Εργοστάσιο Τσιμέντων ΑΓΕΤ ΗΡΑΚΛΗΣ....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου